حریم عاطفه ها
اینجا حریم عاطفه ها گم نمی شود
هرگز به حب و بغض تفاهم نمی شود
اینجا حریم دوستیِ آل احمداست
حبّ علی بدون تنعّم نمی شود
دربست مُلک ری فدک فاطمیه است
اینجا که ملک بانیِ هیزم نمی شود
کشور گشای عشق , حسین است و مجتبی
ورنه ز سویِ غیر ترحم نمی شود
پرسی اگر ز ما حرم اهل بیت را
جایی به عرش و فرش چنان قم نمی شود
گرچه سه درب باغ جنان وا شود به قم
باغ جنان بهشت تر از قم نمی شود
در یک نگاه قبلۀ ایران ما قم است
بی کعبه راه را که تداوم نمی شود
در مُلک ری که تجربۀ کوفه کافری است …
امّت که از امام خودش گم نمی شود
تا پرچم ولای علی روی دوش ماست
دشمن حریف غیرت مردم نمی شود
وقت دعا کنیم هزار آرزو ولی
جز یار را که حقّ تقدم نمی شود
چون نفس مطمئنّه ز قم سر بر آورد
دلها دگر دچار تألم نمی شود
نور ولایت است و شهادت دو بال عشق
بر این دو بال هیچ تهاجم نمی شود
دنیا اگر دفاع مقدس بپا کند
در هیچ انقلاب تلاطم نمی شود
اینها همه به خاطر بانوی عالمه است
آن عالمه که هیچ تعلم نمی شود
با آن همه تجرّد روح و مقام قرب
جز در لباس عبد تجسم نمی شود
اوصاف آسمانی و بی انتهای او
در واژه و بیان و تکلم نمی شود
آری مگر امام رضا مدح وی کند
مدح کریمه جز به تکرم نمی شود
هرگز بدون مقدم سبز بهاری اش
لبهای غنچه وا به تبسم نمی شود
وقتی ملائک از حرمش فیض می برند
گویند بی بهار ترنم نمی شود
از صحن خود پلی زده تا مشهد الرضا
بی یاد دوست باده ای از خم نمی شود
بالی به صحن یار خراسانی اش کشیم
ورنه نصیب , دانۀ گندم نمی شود
شوق زیارت حرمش آب و دانه ام
یعنی که من کبوتر این آشیانه ام
محمود ژولیده