از لحظه ای که با علمت آشنا شدم
احیا شدم, نفس زدم از خاک پا شدم
پاشید نفْسِ بی هنرم, خاکِ پا شدم
در بین روضه هم نفسِ انبیا شدم
گفتم حسین , فاطمه دید و دعا شدم
زهرا مرا خرید و برای شما شدم
لطفت بلند بوده که سر به هوا شدم
جز تو برای ما احدی چاره ساز نیست
خوان کرم به وسعت خوان تو باز نیست
شاهنشهی به قدر تو بنده نواز نیست
بی قصد قربت تو نمازم نماز نیست
دستم شبیه زلفت اگرچه دراز نیست
ای بی نیاز! با تو به غیری نیاز نیست
وُسعم کم است قدر توانم گدا شدم
ای راه راست من به همین قبله مایلم
شعله کشیده آتش عشق تو از دلم
مهرت شبیه آب, روان است در گلم
بی تو به باد میرود ای عشق حاصلم
خاکم ولی به حرمت نام تو قابلم
هر سال ذکر توست, دمِ یا محولم
یک عمر با دعای تو حاجت روا شدم
قد قامت الصلوٰه به قد بلند تو
ای رحمت وسیع! جهان مستمند تو
شب در خودش تنیده به زلف کمند تو
محبوب ماست هرچه که باشد پسند تو
پاینده نیست هرکه نشد پایبند تو
جز اهلبیت کل جهان کارمند تو
من هم درون سینه زنان تو جا شدم
نعم الامیر! نابغه‌ی نقص ناپذیر
خیر کثیر! نعمت نایاب هر فقیر
ابن الغدیر! واسطه‌ی خیر بی نظیر
گردن بگیر , اینکه مرا کرده ای اسیر
صاحب سریر! محضر تو کعبه سر به زیر
نذر کبیر! با نظر تو منِ حقیر
طوفان کبر بودم و باد صبا شدم
شاه الست بر سر عهدی که بست هست
سر داد پای دین و به ذلت نداد دست
از لحظه ای که خلق شدی, نور بی شکست!
مهرت عجیب در دل اهل سما نشست
فامیلی تمام ملائک حسینی است
میسازی از سپاه شیاطین خدا پرست
من هم به لطف روضه‌یتان با خدا شدم
سردار بی سرم به سرت میخورم قسم
سر میدهم سر غم تو ای همه کسم
ای نام نامی تو حدیث مقدسم
ای ضلع پنجمین کسای مخمسم
از فرش تو به عرش خداوند میرسم
با اینکه میرسی به دلم کال و نارسم
سربار نوکران تو در روضه ها شدم
تنها دلیل گریه‌ی اهل بکا حسین
عالم تمام رعیت و فرمانروا حسین
در کشتی نجات تو داریم جا حسین
من دوست دارمت بخدا بی ریا حسین
کی میبری مرا حرم کربلا حسین؟
شبهای جمعه فاطمه تا گفت یا حسین
مثل کتیبه هم دم صاحب عزا شدم
لطمه زدن برای تو اصلا عجیب نیست
چون مثل روی ماه تو خدالتریب نیست
زخمی تر از تن تو تن بر صلیب نیست
شاها شهی شبیه تو شیب الخضیب نیست
اصلا غریب تر ز تو آقا غریب نیست
یعنی که گرگ هم ز تنت بی نصیب نیست
از فرط گریه بر تو خودم کربلا شدم
عماد بهرامی