دست کریمش

خوشا ما که همسایه جنتیم
به خان کریمش همه دعوتیم
گدای رضاییم و در عزتیم

به دست کریمش چه خوش عادتیم
رضا پادشاه است و ما رعیتیم

فدای غلام مسیحا دمش
به سرهای ما  سایه ی پرچمش
بود چشم ما جای آن مقدمش

بداند دو عالم که یک امتیم
رضا پادشاه است و ما رعیتیم

کسی را ندیدم برانی ز در
تویی مهربانتر زمادر پدر
مرا هم برای غلامی بخر

که با تو همه عاری از محنتیم
رضا پادشاه است  و ما رعیتیم

منم سائل سر به راه شما
همان آهوی دل به خواه شما
بود روزی ام از نگاه شما

همه سائل سفره رحمتیم
رضا پادشاه است و ما رعیتیم

زمانی که حق قلب ما را سرشت
محب الرضا سر در آن نوشت
به مشهد عطا کرد ارض بهشت

همه آفریده از این حکمتیم
رضا پادشاه است و ما رعیتیم

خوشا آنکه دل سوی مشهد کند
مگر می شود او کسی رد کند
نگفته خودش لطف بی حد کند

و ما کشته این همه رافتیم