شعر روضه حضرت زهرا (س)

برخیز اذان بگو به فراز حرم بلال
خیلی گرفته است دل مضطرم بلال

رفتی به ماذنه بگو از غربت علی
من را زدند پیش روی شوهرم بلال

قدری بلند تر!شنواییم کم شده
آسیب دیده است دوگوشم.سرم بلال

همسایه ها عیادتی از من نمیکنند
دربین شهر از همه تنهاترم بلال

مزد رسالت پدرم خوب داده شد
پاتا به سر کبود شده پیکرم بلال

یک تن نگفت اینکه کتک میخورد زن است
یک تن نگفت دختر پیغمبرم بلال

حتی نفس کشیدن من هم عذاب شد
خونابه ریخته همه ی بسترم بلال

سید پوریا هاشمی