یادم نمی رود

یادم نمی رود سفر آخر حسین
یادم نمی رود که چه آمد سر حسین

یادم نمی رود که داماد کربلا
زد دست و پا مقابل چشم تر حسین

یادم نمی رود که آمد به خیمه ها
بین عبا جسم علی اکبر حسین

یادم نمیرود که زینب ز پا نشست
مثل عمود خیمه آب آور حسین

یادم نمی رود که خودم خاک ریختم
در پشت خیمه روی علی اصغر حسین

یادم نمی رود که شد از سوز تشنگی
مثل دو چوب خشک لب اطهر حسین

یادم نمی رود که دیدم ز روی تل
در زیر تیغ شمر لعین حنجر حسین

یادم نمی رود که شنیدم به قتلگاه
فریاد یا بنیَّ زند مادر حسین

یادم نمی رود که چها کرد ساربان
نامرد بهر غارت انگشتر حسین

یادم نمی رود که دیدم به چشم خویش
آثار نعل تازه روی پیکر حسین

یادم نمی رود که دیدم به نیزه ها
هفده سر بریده را پشت سر حسین

یادم نمی رود دم دروازه کف زدند
زنهای شام دور و بر خواهر حسین

یادم نمی رود به خرابه ، نداشت خواب
از شدت گرسنگیش دختر حسین

 عبدالحسین میرزایی