شعر شهادت حضرت رقيه (س)
آن قدَر آه کشیدم
آن قدَر آه کشیدم جگرم زخم شده
چه قدَر گریه؟! دگر چشم ترم زخم شده
زخم لب های تو نگذاشت که بوسه بزنم
علّتش چیست؟ چرا ای پدرم زخم شده؟!
وجه تشبیه من و تو چه قدر بسیار است!
هر کجای بدنم می نگرم زخم شده
قصّه ی ناقه و آن نیمه ی شب یادت هست؟
به زمین خوردم و دیدی کمرم زخم شده
جان زهرا به موی سوخته ام دقّت کن
جای این چند موی مختصرم زخم شده
موی کم پشت مرا دختر شام از جا کند
حقّ من نیست که این گونه سرم زخم شده
جز تو با هیچ کسیحرف خصوصی نزدم
سینه ای که شده هرجا سپرم زخم شده
زجر هم مثل مغیره چه قدَر بد می زد!!!
زیر شلّاق و لگد بال و پرم زخم شده
محمد فردوسی
ای که نزدیک ترازمن به منی
ازدل عاشق من باخبری
جستجوی توکنم دردل خویش
تابیابم زتودردل اثری
می کنم درجهت خوبی سعی
شک ندارم که به من می نگری……………..شعرمیترارجبی
یلدا، دختر سیاه موی بلند بالا، یادگار نام وطن، میوه پائیز ایران و عروس زمستان، در راه است.
او را بر سفره مهر بنشانیم و با نسل فردا پیوندش دهیم.
ایرانی بودن را فراموش نکنیم.
یلدا مبارک باد
به من هم سر بزن منتظرتم?