الشام …الشام …

تو میان طشت جا خوش کرده ای بابا – ولی

من برای دیدنت بالا و پایین می پرم

من تقلا کردن ام بی فایده ست پاشو ببین

حال دیگر گشته ام مانند زهرا مادرم

یاد داری آمدم من پابه پای نیزه ات ؟؟

یاد داری تو کبودی های روی پیکرم ؟؟

هرچه من اصرار کردم تازیانه می زدند

ناگزیر از چادر عمه گرفتم بر  سرم

در میان کوچه و بازار شهر شام بود

بر سرش میکرد طفلی شاد و خندان معجرم

هرچه بوده مطرب و رقاصه اینجا آمده

شادمانی میکنند در پیش چشمان ترم

در میان بزم عیش و نوش جای تو نبود

خیزران- دندان تو – هرگز نمیشد باورم

بی حیایی داد میزد با اجازه یا امیر

باخودم آن  دختر شیرین زبان را می برم

  علیرضا خاکساری