بر آه آهِ من جگر سخت خاره سوخت

بر آه آهِ من جگر سخت خاره سوخت
بر وای وایِ من دلِ سنگ ستاره سوخت

همچمون کبوتران زِ عطش بال می زنم
لب تشنه ام,دلم ,جگر پاره پاره سوخت

آتش گرفته ام,نفسم بند آمده
پا می کشم زِ غم,چه کنم؟راهِ چاره سوخت

می سوزم و هوای دلم دشتِ کربلاست
آنجا که از غمی دلِ صدها شراره سوخت

ای زهر داغِ حرمله را تازه کرده ای
سوگند بر رباب که با گاهواره سوخت

یک تیر آمد و سه هدف را نشانه کرد
سر بسته گفته ام نفس شیر خواره سوخت

حسن لطفی