بهار است و یار نیست

حالا که حرف، حرف بهار است و یار نیست
پس هرچه هست بعد زمستان بهار نیست

نامش هزار و چارصد و چندمین عزاست
عیدی که بی تو می‌رسد و شرمسار نیست

خوشبخت آنکه خانهٔ دل را تکانده است
بر فرش خانهٔ دل من جز غبار نیست

هرچند بهتر است نیایی به شهر ما
اینجا دلی برای شما بیقرار نیست

نام تو بر لب من در دل هوای غیر
این راه و رسم عاشقی و انتظار نیست

در کربلا نفس زده‌ایم و برای ما
دیگر هوای هیچ کجا سازگار نیست

اندازه تمام جهان گریه می‌کنی
روضه به هر بهانه اگر برقرار نیست

زینب عزای پنج تن آل کبریاست
بدبخت آنکه در غم او سوگوار نیست

آنقدر گریه کرد برای برادرش
هر کس که دید گفت دگر ماندگار نیست

محمد علی بیابانی