جانم حسین (ع)
فاطمه مادر علی باباش اصالت را ببین
زادگاهش خانه مولا ولادت را ببین
آمده نورً علی نور و برای دیدنش
جبرییل از آسمان آمد عیادت را ببین
دستبوس حضرتش عیسی و موسای کلیم
رهنمای خضر گردیده است کسوت را ببین
حرمتش عفو خدا را شامل آدم نمود
روضه اش پیش از خودش بوده است قدمت را ببین
مصطفی در گوش او نجوای قرآن کرد و دید
پاسخش را داد با لبخند صحبت را ببین
خانه طاها شکوهی یافته ، اینجا خدا
خون خود را آفریده اوج عزت را ببین
چار تن غرق سرورند و شعف از مقدمش
پنج تن کامل شده جبریل عترت را ببین
مصطفی مولا حسن زهرا همه محو حسین
نعره جبریل می آید که حیرت را ببین
از حسین منیِ شخص نبی دریافتم
یک ستون از اصل دین این است حرمت را ببین
روی دوش مصطفی رفته است و آغوش بتول
زینت دوش نبی گردیده زینت را ببین
حک شده نامش به روی سر در باغ بهشت
نام او خون خدا شد اوج شو‌کت را ببین
رخصت از زهرا که آمد ذکر او برداشتم
لطف زهرا را ببین اوج سعادت را ببین
گر قلم در مدح نور چشم حیدر برده ام
این عنایت را ز لطف شخص مادر برده ام
قافیه دنباله دار است و به تکرار ردیف
شعر را در قتلگه با دیده تر برده ام
در هوای گندم ری خون او را ریختند
این چه سودای ذلیلی بود ذلت را ببین
سر جدا کردند از او تشنه لب با هلهله
در خیال خام نامردان رشادت را ببین
کوفه آب و نان خود از دولت حیدر گرفت
قدر نشناسی نگر عصیان ملت را ببین
زیر سم اسبها قرآن ناطق پاره شد
ناله قرآن به گوش آمد تلاوت را ببین
روی خاک افتاد عریان با لب تشنه ، حسین
سید خیل شهیدان شد جلالت را ببین
زیر تیغ و نیزه هم بر حال و روز قاتلش
بر لبش دارد دعای خیر ، رافت را ببین
کشته شد با سنگ و تیغ و نیزه و تیر و عصا
آه مظلومی ببین نوع شهادت را ببین
وقت تاراج خیامش شد ، یکی خلخال برد
دیگری انگشتری را برد قسمت را ببین
در اسیری حرامی ها حرم افتاد ، اما زینبش
فتح کرده شام را آری صلابت را ببین
یک به یک دارد حساب گریه کن ها را حسین
قطره ها را میکند دریا سخاوت را ببین
قطره ها را از کرم هم سنگ دریا میکند
میبرد در صحنه محشر کرامت را ببین
اشک حتی قدر یک بال مگس باشد ،حسین
روز محشر میخرد آری شفاعت را ببین
میزند فریاد جبراییل از کار حسین
های شیطان چشم خود وا کن قیامت را ببین
او که از روز ازل دارد عنایت میکند
در قیامت هم یقین دارم قیامت میکند
داریوش جعفری