حسین جان

ای روضه هات مرکز خیرالعمل حسین
ای خون بهات خالق عزُّ و جل حسین

من زنده ام همینکه تو را گریه می کنم
من زنده می شوم به سلامٌ علی الحسین
فارغ ز عشق بود دلم، تا تو آمدی
با تو شدم به عاشق بی دل بدل حسین

مثل حبیب، مثل غلام سیاهتان
مهرت گرفته قلب مرا هم بغل حسین

شوریِ اشک ماتم عظمات کرده است
تلخی روزگار مرا چون عسل حسین

یک آن، زهیر می شود آنکه نگاه تو
داده به چشم او پدرانه محل حسین

“صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین”
این واقعیت است نه ضرب المثل حسین

“ما را بس است تا به قیامت همینکه کرد
چشم تو یک نگاه به ما در ازل” حسین

این روضه یادگار بماند از این غزل:
زینب رسید و سوخت دلش روی تل… حسین

 حسن کردی