شعر مدح و مناجات اميرالمومنين (ع)

خدا را شکر مولایم علی شد

 

الا , شاهی که سرها خاک پایت

دل مستان خمار یک نگاهت

 

شهنشاهی و نامت بهترین است

و عشقت بر دلم همچون نگین است

 

امیری و غلامان تو آقا

و حاتم از گدایان تو آقا

 

خدا را شکر مولایم علی شد

چراکه راه او راه نبی شد

 

الهی کن نظر تا عشق گویم

نفس ده عشق را با عشق گویم

 

دوباره از می نامش شدم مست

چه خوش گفت سید ذاکر , که تا هست …

 

(( همین است و همین است و جز این نیست

کسی جز او امیرالمومنین نیست ))

**************

بگویم این سخن بر اهل بدعت

بر اهل کینه و هتاک حرمت

 

امیرالمومنین , تنها علی است

به فرمان خداوند او ولی است

 

غدیر خم شما را یاد رفته ؟

سخن های نبی بر باد رفته ؟

 

شما گویید مقصود پیمبر

در آن جمع کثیر روی منبر

 

فقط این بوده که گوید به مردم …

علی در نزد من بهتر ز مردم !!!

 

علی اسطوره ی یکتا پرستی ست

علی دروازه ی اسرار هستی ست

 

علی سرمشق شب های دلیران

علی بابای طفل کنج ویران

 

علی مرد خطر مرد دیانت

علی را داده حق بهر شفاعت

 

بروی درب جنت این نوشتند

محبان علی اهل بهشتند

 

فضیلت هایشان بسیار گفتم

ولی جز قطره از دریا نگفتم

 

هر آنکس که علی را کرده باور

رضایت دارد از او حی داور

 

ولیکن هرکه با حیدر به جنگ است

نوشتن از برایش عین ننگ است

 

**************

 

سخن در باب ایشان بی شمار است

و اهل دل برایش جان نثار است

 

کنم مخلص کلامم بهر مولا

اگر خواهی سعادت در دنیا

 

سعادت منحصر در حب مولاست

فقط کافیست گویی حیدر آقاست

 

فرشید یارمحمدی

 

 

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا