خیرُالاُمور

عمریست درهوای غمت گریه کرده ام

با گریه های محتشمت گریه کرده ام

من روضه خوانم و غم تو میکشد مرا

با داغ و درد با اَلمت گریه کرده ام

چشمم به دست های میان دار بوده است

با ضرب سینه ی دو دمت گریه کرده ام

خیرُالاُمور زندگیم روضه ی تو شد

در زیر سایه ی علمت گریه کرده ام

هم دست داده ای و هم انگشتری حسین

از این سخاوتت ، کرمت گریه کرده ام

ابن الشبیب روضه داغت شدم چقدر…

از غصه ی سپاه کمت گریه کرده ام

مَن بَکَّتِ السَما ُٕ شنیدم … و ، بعد با

اهل خیام محترمت گریه کرده ام

من خواب دیده ام که شبی زائرت شدم

تنها نشسته در حرمت _ ” گریه می کنم “

روح الله قناعتیان