ذکر اعظم حق

خاک بودیم و یاعلی گفتیم
جان گرفتیم تا علی گفتیم

ما به ربی که روحمان بخشید
همگی یکصدا علی گفتیم

در قنوت نماز روز ازل
ربنا آتنا علی گفتیم

“یا علی” ذکر اعظم حق را
مصطفا گفت, ما علی گفتیم

روز خندق همین که جبراییل
نعره زد “لا فتی” علی گفتیم

این “علی” من “علی” ولی خداست
ذکر سبحان ربی الاعلی است

شیر پروردگار شد حیدر
شاه دلدل سوار شد حیدر

قدرت الله عرصه های نبرد
صاحب ذوالفقار شد حیدر

آن که “فی الفتنه” هست “عین الله”
چشم شیطان درآر شد حیدر

در شب توطئه علیه رسول
یاور جان نثار شد حیدر

مهر و قهر خداست این مولا
قاسم نور و نار شد حیدر

حک کن ای عرش, روی لوح بصر
ها علی بشر, فکیف بشر

روز محشر نوشته بر میزان
بغض او کفر, حب او ایمان

می درخشد چو ماه در محشر
مومن مرتضی علی عنوان

مژده دادند می رود به بهشت
شیعه ی او علی علی گویان

نغمه ی درب جنت است “علی”
لب حورا به اوست دُر افشان

در مقام مدیحه خوانی او
جبرییل است مرغ خوش الحان

حق خدا, حق علی و حق یاهو
وحده لا علی الا هو

می نویسم قیامت است غدیر
محک نار و جنت است غدیر

کافران را شقاوت است و هلاک
مومنان را سعادت است غدیر

همچو قرآن به ظالمین ضرر و
شیعه را خیر و برکت است غدیر

شیعه یعنی علی ولی خداست
امتداد رسالت است غدیر

برکه ای در دل کویر که نیست
چشمه سار ولایت است غدیر

دین بدون علی کمیت نداشت
وای اگر شیعه اهل بیت نداشت

شیعه باید علی نگر باشد
حیدری وار در خطر باشد

شیعه باید چو مالک و بوذر
دشمن هر چه فتنه گر باشد

شیعه باید سقیفه بازان را
مانع راه و دردسر باشد

شیعه باید شبیه فاطمه بر
رهبر خوشتن سپر باشد

شیعه باید که در دفاع ولی
خود حریف چهل نفر باشد

شیعه با رهبرش “وفا” دارد
ذکر “نفسی لک الفدا” دارد

نوکر مرتضی شدن خوب است
در وجودش فنا شدن خوب است

قنبرش بودن آرزوی همه است
فضه ی این سرا شدن خوب است

پشت درب غریبی حیدر
یار خیرالنسا شدن خوب است

ای گنه کار شرمسار اینجا
حر کرببلا شدن خوب است

پیکری داد زد ته گودال
پای دین سر جدا شدن خوب است

پیکری داد زد که… آه… نیا!
برو زینب … به قتلگاه نیا!

امیر عظیمی