رد پا

بس که شمشیر تنم خورد ز پا افتادم

ای عمو جان به کنارم تو بیا افتادم

جای قاسم همه شب دامن پر مهر تو بود

باورت نیست ببینی به کجا افتادم

عسل از گوشه ی لبهام زمین می ریزد

بس که نوشیدم از این جام بلا افتادم

بوی پیراهن بابا ز تو حس می کردم

آن یتیمم که بر این خاک عزا افتادم

تیر باران پدرم شد به مدینه اکنون

سنگ باران شده در کرب و بلا افتادم

از بلندی قدم هیچ تعجب نکنی

بند هر مفصل من گشته جدا افتادم

سیزده بار نفس می کشم و می میرم

رد پایم به زمین مانده به جا افتادم

آرزویش همه این بود ببیند نجمه

که چو اکبر به کنار شهدا افتادم

رضا رسول زاده