شاه خراسان پناه ماست

ما وامدارِ لطفِ ولی نعمتیم و بس
با رخصتِ رضا به حرم دعوتیم و بس

دولت سرای شاه خراسان پناه ماست
دلبسته‌ی غلامیِ این دولتیم و بس

خدمتگزار دائمِ این خانواده‌ایم
ثابت قدم، ز منّتِ این خدمتیم و بس

مأموریت ز حضرت سلطان گرفته‌ایم
تا روز حشر، صاحبِ این عزتیم و بس

از سفره‌ی رئوف، نمک خورده‌ایم ما
یعنی همیشه ریزه خور حضرتیم و بس

جز بر تو ای رئوف، امیدی نبسته‌ایم
امیدوارِ لطفِ تو، هر نصرتیم و بس

ای مقتدا سراسر ایران از آن توست
در سایه سارِ سلطنتِ عترتیم و بس

این مملکت قلمروِ موسی بن جعفر است
از حرمتِ رضاست که با حرمتیم و بس

نعمت، هزار شکر فراوان رسد بما
سرمایه‌دارِ واقعیِ امتیم و بس

صدها حرم، محافظِ این خاک فاطمی است
یعنی که غرقِ امنیت و عصمتیم و بس

دهها هزار، مسجد و هیئت قرارگاست
ما هسته‌ی مقاومت هیئتیم و بس

با دشمن حقیر بگو، با ولایتیم
ما نسل کربلائی و با غیرتیم و بس

زنهار ای فلک زده. تهدیدمان مکن
رزمنده‌ایم و در صددِ فرصتیم و بس

در آسمان و خشکی و دریا، به اقتدار
با قدرت علیست، ابر قدرتیم و بس

امروز اگر عفاف و حجاب است درد ما
از داغ معجریست که در حسرتیم و بس

از درد شام و کوفه بمیریم عاقبت
از غصه‌های فاطمه در محنتیم و بس

تا پای جان به روضه و گریه مقیدیم
تا روزِ انتقام در این غربتیم و بس

محمود ژولیده