صدیقه طاهره(س)

خلقت برای دیدن او ناصبور بود
می آمد آنکه علت ایجاد نور بود

دخت شعیب و مریم و سارا که آمدند
جمع زنان به خدمت مرضیه جور بود

موسی ز عرش دید زمین با حضور او
لبریز از تجلی انوار طور بود

اصلا زمین که لایق درک بتول نیست
جائی که شان فضه ی او رشک حور بود

کوری چشم عایشه ها، وقت خنده اش
تنها نه مصطفی که خدا در سرور بود

معنا گرفت عصمت و عفت،حیا،وقار
وقتی حجابدار به دیدار کور بود

امروز روی بال ملائک قدم نهاد
فردا ز جور، پیش پسر در تنور بود!

بهنام فرشی