غریب حسین(ع)

چشمم به یاد بی کسی ات پُر ستاره است
از غصه‌ی تو ، غصه‌ی دل بی شماره است

دندان من شکسته و خونی شده لبم
با تو تمام صحبت من با اشاره است

نامه نوشته‌ام که بیایی ولی میا
با یاد نامه، سینه‌ی من پُر شراره است

امروز دست حرمله دیدم کمان و تیر
دلواپسیّ من ز غم شیرخواره است

جان سه ساله کوفه میا با سه ساله‌ات
کوفی به فکر غارت یک گوشواره است

ای یار دیدنی شده‌ام دیدنی حسین
بنگر که پیکرم روی میخ قناره است

من بر قناره‌ام تو ولی زیر سمّ اسب
از میخ سم اسب تنت پاره پاره است

محمود اسدی