غم بی مادری

چشمم به غیر خون دلی مبتلا نداشت

این خانه بعد رفتن تو آشنا نداشت

زهرا یتیم شد غم بی مادری رسید

بی تو دل شکسته ی من همنوا نداشت

خاک عزا به روی سرم ریختم ولی

خون گریه های دخترکت همصدا نداشت

رفتی و در مزار تو دیدم که پیکرت

بر پای تا سرش کفنی جز عبا نداشت

بابا گرفته روضه و من گریه می کنم

در خانه ای که بعد نگاهت صفا نداشت

می گوید از من و تو و از پاره تنم

از تشنه ای که روی لبش جز دعا نداشت

شد رسم بعد تو که عبا را کفن کنند

امابرای قامت او کربلا نداشت

از بسکه تیغ و نیزه تنش را گشوده است

گودال قتلگاه به جز بوریا نداشت

 حسن لطفی