ما رایتُ

روی بام آفرینش آفتاب زینب است
رونق هر سفره ای از نان و آب زینب است

تو بگو چادر ولی در اصل این شمشیر اوست
فاتح کرببلا تیغ حجاب زینب است

“ما رایتُ” گفت؟! نه! کوبید برروی یزید.
وحشت آل امیه از جواب زینب است

گرچه شد پوشیه اش غارت رخش مستور ماند
بال جبراییل در واقع نقاب زینب است

گریه کرد و گریه کرد و شام را ویرانه کرد
گریه کردن درس اول از کتاب زینب است

دستهایش در طناب افتاده اما بسته نیست
تا ابد حبل المتین ما طناب زینب است

پرچم زینب به دست کوچک ام البکاست
پس رقیه رهبر این انقلاب زینب است

چادر خاکیش خاک سینه زنها را سرشت
هرکسی اباد شد خانه خراب زینب است

تا همه گفتند زینب گفت زینب یا حسین
این نگین زیبنده بر روی رکاب زینب است

ای که دنبال برات کربلایی اربعین
کربلا رفتن فقط با انتخاب زینب است

جای شلاق و اسارت یا لباس پاره نه
دیدن یک سر روی نیزه عذاب زینب است

حسین قربانچه
سید پوریا هاشمی