ما رایت الا جمیلاً

کوهی از جنس غم و درد، در اینجا خفته است
آسـمـانی چـو افـق زرد، در اینجا خفته است

عطش‌آلود لبی، سوخته‌جانی بی‌تاب
کمری خم‌شده از درد، در اینجا خفته است

گُلی از شرم و حیا سـرخ ولی پژمرده
با خس و خار هماورد، در اینجا خفته است

دلی از صبر، ولی ساخته با سوز و گداز
یک جهان شعلهٔ دلسرد، در اینجا خفته است

ابری آکنده ز باران، دلی آغشته به خون
شبنمی بر رخ پُر گَرد، در اینجا خفته است

خنجرِ حنجر و شمشـیرِ زبان آهخته
به خدا شیرزنی مرد، در اینجا خفته است

آنکه از داغیِ خورشید در این شام سیاه
خبـری داغ‌تر آورد در اینجا خفته اسـت

 حامد شیخ‌پور