مزار خاکی و بی سایبان

وقتی که در عزای شما گریه می کنم

همواره با خدای شما گریه می کنم 

با هر قدم به کوچه ی باریک شهرتان

در بین کربلای شما گریه می کنم 

زخم زبان و کوچه و سیلی و گوشوار

با درد ماجرای شما گریه می کنم 

اندازه ی دوماهِ حسین  این یکی دو شب

آقا فقط برای شما گریه می کنم 

اما نه , با کیومک حسینی که گفته ای

هم ناله با نوای شما گریه می کنم 

من خمس یک دهه غم و اندوه و آه را

بر رزم بچه های شما گریه می کنم

حتمی بود که فاطه در روضه می رسد

وقتی که پا به پای شما گریه می کنم 

بر آن مزار خاکی و بی سایبانتان

بر غربت سرای شما گریه می کنم

یاسر مسافر