همسفر نیزه

از آن زمان که دور زِ کرب و بلا شدم
بر هر چه داغ و درد و بلا مبتلا شدم

یک اربعین گذشته و من آب رفته ام
عُمری ست گوییا که من از تو جدا شدم

یک اربعین گذشته و لب تشنه ام هنوز
گریان به یادِ کام تو صبح و مسا شدم

یک اربعین گذشته و نیلی شده رُخم
چهره کبود, همسفرِ نیزه ها شدم

من زینبم که چهره ی من فرق کرده است
حالا شبیه حضرت خیرالنّساء شدم

باید شبیه مادرمان هم شوم حسین
آخر سپر برای زن و بچه ها شدم

گیسوی من سفید شد و قامتم خمید
بی کس اسیرِ محنتِ بی انتها شدم

من روی ناقه ها و تو هم روی نیزه ها
مهمانِ بزمِ کوفه و شامِ بلا شدم

هر طور بود باز کنارت رسیده ام
زائر به پاره پیکرِ در بوریا شدم

رضا رسول زاده