کوثرِ عشق

ای که تاجِ شرفی روی سر مادرها
ای که خاک قدم توست , تمام سرها

لحظه‌ی از تو نوشتن قلمم می‌لرزد …
لحظه‌ی گفتنِ از رتبه‌ی تو پیکرها

گفتن از شأن تو مستلزم وحی است فقط
در مقام تو نوشتند “الی آخرها … “

جایگاه ملکوتی تو اَوْ اَدْنیٰ‌هاست
جایی از عرش , در آن سوی همه باورها

لقب “ام ابیهاست” , برازنده‌ی تو
دختر وحی !!! , شدی مادر پیغمبرها

کوثرِ عشقی و حق خیر کثیرت داده
کوریِ چشمِ پُر از بغضِ همه ابترها

حجت الله شدی بر همه‌ی حجت‌ها
و نوشتند تو را تاجِ سر سرورها

کاش می‌شد بگذارند , تمام مردم
نام زیبای تو را بر همه‌ی دخترها

مادر آبی و تا روز قیامت جاری ست
چشمه‌ی عشق تو در چشمِ تر نوکرها

از زمانی که شنیدیم , به تو بد کرده
بدمان آمده از میخِ تمام درها

رضا قاسمی