یا اهل بیت النبوه

ای سبز پوش عشقِ تو را سرخ قامتیم
ای پادشاهِ حُسن نگاهی که رعتیم

فکری به روزگارِ بدِ حالِ ما بکن
جان حسین تشنه‌ات ای ابر رحمتیم

ما زائر سه شنبه و شبهای جمعه‌ایم
آواره‌ایم دربه‌درِ یک زیارتیم

ما با غبارِ کرببلا هم‌نفس شدیم
یعنی بیا که خاک تو هستیم تربتیم

ما را ببخش اگر که اسیر معیشتیم
ما را ببخش اگر که کمی کم محبتیم

هر روز آمدیم و بدهکارتر شدیم
تقصیر لطف توست عزیزم بد عادتیم

بر روی ما حساب کن آقا که سالهاست
چشم انتظارِ آمدنت اشک حسرتیم

حرف امام صادق ما هست این حدیث
درکت کنیم اگر همه‌ی عمر خدمتیم*

ما را هزار بار جهان آزموده است
هربار دیده است فقط استقامتیم

این جمله‌ی بزرگ از آوینی است گفت :
ما راست قامتانِ جهاد و شهادتیم

هر روز می‌رسد خبری از شهادتی
شکر خدا که باز بر این راه دعوتیم

از نسل جبهه است همه‌ی نسل‌های ما
نسل خمینی است اگر عین غرتیم

این بچه‌ها‌ی ما چقدر جمکرانی‌اند
مدیون مِهرِ حضرت زهرای عترتیم

آورده‌ایم باز بدی‌های خویش را
پیشِ کریم نابلدی‌های خویش را

در امتحان راه تو هرچند رد شدیم
لطفت قبول کرد ردی‌های خویش را

انگار نا امید شدی از بزرگ‌ها
دیدم صدا زدی نودی‌های خویش را

عطر ظهور می‌رسد و کرده‌ای خبر
نسل هزار و چهار صدی‌های خویش را

ما را ببخش جای بصیریت بجای فهم
آورده‌ایم بی خردی‌های خویش را

ما تا ابد برای حسین تو سوختیم
آقا نگاه کن ابدی‌های خویش را

قلب حسین پیش علی‌اکبر آب شد
وقتی که گفت یا ولدی‌های خویش را

خلاد بن صفار می‌گوید: از امام صادق(ع) سؤال شد: آیا قائم به دنیا آمده است؟ حضرت فرمود: «لا وَ لَوْ أَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیامَ حَیاتِی»؛ (خیر! اگر دوران او را درک می کردم، همه‌ی زندگی ام را در خدمت به او می گذراندم)

حسن لطفی