یک زن و یک لشکرِ نامرد

ما به جای مادر خود پشت در بودیم کاش
او سپر شد بر علی ما هم سپر بودیم کاش

یک زن و یک لشکرِ نامرد ؛ این انصاف نیست
روبروی مردهای بی جگر بودیم کاش

پشت در یک سوم سادات را کشتند , آه
صد هزار افسوس , جای آن پسر بودیم کاش

کاش مقتل را نمی‌خواندیم هرگز؛ یا که نه …
پای روضه‌های مادر کور و کَر بودیم کاش

روضه‌خوان تا گفت کوچه؛ حوریه؛ سیلی؛ حسن
آرزو کردیم , که در آن گذر بودیم کاش

تا که حیدر هم بیاید در کنار همسرش
بین کوچه کفتران نامه‌بر بودیم کاش

تا همانجا کنده می‌شد ریشه‌ی نامردها
بین دستان حسن اصلا تبر بودیم کاش

جای آن نامردهایی که عیادت آمدند …
یک کمی از حال مادر باخبر بودیم کاش

تا که او می‌ماند , پیش بچه‌های مضطرش
ما از این دنیا به جایش در سفر بودیم کاش

کاش می‌شد عمر ما را روی عمر او گذاشت
ما به جایش بین بستر محتضر بودیم کاش

رضا قاسمی