دارا شدآنکسی که رسید و ندار شد
آقا شدآنکسی که گرفتار یار شد

بین اسامی همه ی اهل بیتِ ما
نامت حسین تا به ابد گریه دار شد

لاتِ محل به برکت ماه محرمت
در روضه توبه کرد و خودش تکیه دارشد

تنها بلادِ شیعه نه بلکه به هرکجا
این پرچم شماست که با اقتدار شد

آنکس که دستِ رد به تو و پرچمِ تو زد
دنیانداشت عاقبتش هم که خوار شد

یادم نمی رود که در آغوش مادرم
نامت شنیدم و دل من هم شکار شد

مرثیه هرزمان که به گودال میرسد
باید زنانه ضجّه زد ‌و بی قرار شد

مقتل نوشته ظهر عطش بار کربلا
صحرا به پیش چشم پراز گریه تار شد

حسین شهرابی