شعر مدح و مناجات اميرالمومنين (ع)

زمان برای تو مامور امرِ قِف شده بود
زمین ز گردشش انگار منصرف شده بود
برای کشف تجلی حق دل کعبه
به رکن رکن خودش تازه منکشف شده بود

کسی که جام سعادت به دست آدم داد
به قدر ظرفیت هرکسی از این غم داد
چگونه آنکه ندارد به دل غم حیدر
شود به او نسب دودمان آدم داد

زبان قلم شد و دل صفحه ایی ز دفتر شد
فضای دور و برم گوییا معطر شد

 تفضلی زخدا بود و سوی من آمد
لبان من متنعم به نام حیدر شد

به تو مستان لقب ساقی کوثر دادند
بیخود از خود شده و “نادعلی” سر دادند

از شراب تو به جبریل تعارف کردند
شوق پرواز تو را هم به کبوتر دادند

دست بالای دست حیدر نیست
مثل و مانند شاه خیبر نیست

او فقط لایق امیری هست
هر کسی که امیر و رهبر نیست

روزگارم با غلامى على سر میشود
هر که را دیدم على را دیده نوکر میشود

بنده زاده بنده اى دارم که دارد مثل من
چاکرى از چاکران کوى حیدر میشود

ما نوکران نوکر سلمان و قنبریم
از شیعیان صادق آل پیمبریم

شکر خدا که فاطمه ما را خریده است
شکر خدا که گرد و غباری بر این دریم

ای کرامت جرعه نوش هل اتایت یا علی
ای جوانمردی رهین لا فتایت یا علی

شرح احسانت به مسکین و یتیم و بر اسیر
قدسیان را کرده مات هل اتایت یا علی

ذکر علو عالی اعلا بود علی
وجه خدای والی والا بود علی

بیش از همه شناسد اگر راه آسمان
زیباترین نشانه ز بالا بود علی

حکم تقدیر بر این است که حیدر باشی
جانشین خلف شخص پیمبر باشی

نام زیبای تو بر سر در دل حک شده است
تا پناه دل غمدیده ی نوکر باشی

خوردن باده زدستان علی چون هدف است
ساقی بزم الست میکده اش درنجف است
کلب این بارگهم ازتودعا میخواهم
من زدست توفقط کرببلا میخوام

شکر خدا که حبِّ علی در وجود ماست
دربارهء علی همه گفت و شنود ماست

ما با علی سلوکِ الی الله می کنیم
اصلاً علی علیست که سِیر صعود ماست