شعر مدح و مناجات اميرالمومنين (ع)

ما را بنویسید به نام علویون
شاهان جهانند غلام علویون

صد شکر خدا را که از آن روز ازل دل
یک مرتبه افتاد به دام علویون

 خلقت رعیت است و علی پادشاه خلق

باشد به دست باکرم او نگاه خلق

راه علی برو که ره حق ره علیست

حتی اگر به سمت دگر بود راه خلق

شمس الارضین , ماه سماوات علی است
سرمنشاء نور و باب خیرات علی است
هر سو که به معراج , نبی سر چرخاند
می دید که در اوج کمالات علی است

آمدم سمت حرم سعی و صفا را دیدم
مست از جام علی حال دعا را دیدم
کفر اینبار نبود و به خداوند قسم
زیر ایوان نجف بود خدارا دیدم

روح معارجی تو به سر و علن , علی
صاحب مدارجی تو امیر سخن , علی
باب الحوائجی تو به هر مرد و زن , علی
با یک نگاه نافذت ای بت شکن , علی

برای مدح حیدر در دهان خود زبان دارم
ازین رو بر لبم هر دم کلامی در فشان دارم
دخیل جان خود را بر در این آستان دارم
رگ حبل الوریدم را به دستش ریسمان دارم

ای جلوه گاه صورت اسماء ذوالجلال
وی شاهراه حق وحقیقت ره کمال

مستجمع جمیع صفات جلالیه
در آینه به یکصد و ده رخ به حق جمال

کسی دکان نگشوده ست بی جواز علی
که رزق هیچ کسی نیست بی نیاز علی

خدا به داد ترازوی عادلان برسد
اگر حساب بسنجند با تراز علی

ساقی شبیه ساقی کوثر نیامده
جز او کسی به جای پیمبر نیامده
جز او برای فاطمه همسر نیامده
از کعبه جز علی احدی در نیامده
یعنی کسی به پاکی حیدر نیامده

گنبد طلای شاه را از دور می بینم
گلدسته را با حالتی مغرور می بینم

دور و برم تاریکی مطلق,ولی اینبار
در روبرویم عالمی از نور می بینم

به ذوالفقار شبیه است کارهای خدا

به هر که میل علی میکشد عذاب دهد

به شیخ , کعبه شود قسمت و به بنده , نجف

به هر که در خور شأن خودش ثواب دهد

قلم در دست می گیرم ولی ذهنم پریشان است

چه بنویسم از اوصافش؟ که او پیدا و پنهان است

صراط المستقیم و نقطه ی در باء بسم الله

علی تفسیر قرآن نه علی خود روح قرآن است