یکی آورده با خود گریه های گاه گاهش را
یکی در کوله بار کهنه اش بار گناهش را
یکی پیداست عمری خادم این آستان بوده
یکی هم بعد عمری تازه پیدا کرده راهش را
عجیب نیست که نامش علیّ سجاد است
که سهمش از همه دنیا حریم سجاده ست
حسین را پسر است و به مجتبی داماد
شگفت! از دوجهت نسل او علی زاده ست
به میدان مثل حیدر آمد و طوفان به راه انداخت
یکی بود و عجب ترسی به جان یک سپاه انداخت!
به خود لرزید لشکر، یک قدم حتی عقب تر رفت
به خیل جمعیت وقتی که چرخید و نگاه انداخت
تمام عشق خطی از کتاب فاطمه است
و نور ذره ای از آفتاب فاطمه است!
به استناد بیانات سیزده معصوم
بهشت هشت درش جمله باب فاطمه است!
دارد صدای ناله مادر می آید
از دور بوی لاله پرپر می آید
هرسال عاشوراتر از سال گذشته ست
کفر جهان کفر دارد درمی آید
حرم ندارد و دل در غمش مقیم تر است
کسی که رأفتش از آسمان عظیم تر است!
اگرچه جمله کریم اند و شهره در کرم اند
در این سلاله یکی از همه کریم تر است
به میدان مثل حیدر آمد و طوفان به راه انداخت
یکی بود و عجب ترسی به جان یک سپاه انداخت!
به خود لرزید لشکر, یک قدم حتی عقب تر رفت
به خیل جمعیت وقتی که چرخید و نگاه انداخت
تا رنگ و بوی ساقی هفتم گرفته است
مستی جام عشق تداوم گرفته است
هر بار آفتاب به ظلمت اسیر شد
در خواب خوش خلیفه توهم گرفته است
باید چه گفت مدحت شاهی عظیم را؟
کو شعر تر که وصف کند این حریم را؟
کو یک گره که باز نگردد به دست او؟
کو حاجتی که خسته کند این کریم را؟!