کفنت بود سنگ و خنجر و خون
معجرم هست خاک و آتش و دود
شد مسیحی فدای تو حتی
دخترت را زدند قوم یهود
دریای عالم بود ، اما رود می رفت
مقصودِ عقبا ، خود سوی معبود می رفت
پای پدر لرزید دنبال قدمهاش
از جان شاهِ عشق هر چه بود می رفت
مکروه اگر بر دیگران بر ما ثواب ست
پیراهنم مشکی ست اما آفتاب ست
در وقت غم این جا نمازم باز گردد
در ماه غم مثل دلم در پیچ وتاب ست
مکروه اگر بر دیگران بر ما ثواب ست
پیراهنم مشکی ست اما آفتاب ست
در وقت غم این جا نمازم باز گردد
در ماه غم مثل دلم در پیچ وتاب ست
ای دست گیر ، بیعتِ ما را قبول کن
این بار هم زعامتِ ما را قبول کن
ای مهربان به چشمِ طمع آمدیم ما
گفتی بیا ، جسارت ما را قبول کن
چه شِکّری ست چه طعمی ست عطر هر دهنی ست
که عزّتِ کلمات و شکوهِ هر سخنی ست
قسم به نام حسن ، هر که مهرِ او را داشت
انیس و مونسمانَ ست قوم و خویشِ تنی ست
ستم کش های عالم را امیدی نیست باور کن
به جز روی گلِ مهدی نویدی نیست باور کن
مپیچ از بهر هیچ ای جان به دور آرزوهایت
که جز گیسوی او صبحِ سپبدی نیست باور کن
کدام قافیه را بر تو انتخاب کنم
که شعر را اثری ناب ناب ناب کنم
بگو چگونه کرامات را حساب کنم
مگر به ذکر تو بنشینم و ثواب کنم
سرم را اگر که به بالا گرفتم
دمم را مدد را ز زهرا گرفتم
در این سایهٔ چادرِ مادر خود
به گردی ، مقامی ز بالا گرفتم
دلی که در همه حالت تو را صدا کرده
به حتم حضرت زهرا بر او دعا کرده
دلی که مهر شما را نداشت در دنیا
نمازِ واجب خود را دگر قضا کرده
با رفتن تو جوشن و لشکر ، چه فایده
عالم شود فدائی حیدر چه فایده
وقتی تو نیستی که نگاهت کند علی
گیرم کنم نگاه به اختر چه فایده
با رفتن تو جوشن و لشکر ، چه فایده
عالم شود فدائی حیدر چه فایده
وقتی تو نیستی که نگاهت کند علی
گیرم کنم نگاه به اختر چه فایده