فروغِ هفت آسمان رُقیّه
همایِ‌عرش‌آشیان رُقیّه
مکان گرفتی کنار زهرا
به عرصه ی لامکان رُقیّه
سلام ای وجود خدا را نشانی
سلام ای که روزی‌رسان جهانی
بزرگی که طاووس‌ِ اهل‌ِ جَنانی
بیابان نشینی که عرش آشیانی
تو مافوق توصیف‌و شرح و بیانی
که تو صاحب‌الامر و صاحب‌زمانی
ای علـی اوّل از آل علـی
وارث اِکرام و اِجلال علی
پیشتاز و پیشوای اهل دین
مظهر توحید فخرُ العارفین
من از ازل گدایم و او از ازل جواد
مثل رضا و مثل خودش بی بَدَل جواد
با روی خوش گذاشت به سائل مَحل جواد
در جُود و در کرم شده ضَربُ المَثَل جواد
((صَلِّ عَلی مُحمّد و صَلِّ عَلی‌َ الجَواد))
بخت از خواب پا نخواهد شد
دوست از ما رضا نخواهد شد
تا که در اشک غوطه‌ور نشویم
وصل او رزق ما نخواهد شد
هو اللّطیفُ الخَبیر ، هو العلیُّ الکَبیر
هو السّمیعُ البَصیر ، هو الولیُّ القَدیر
قسم به اسماء ذات، قسم به جمع صفات
که از ازل تا ابد ، علی ست تنها امیر
تو مجموعه‌ی لطف و جود و عطایی
تو یک چشمه از جوشش هَل اَتایی
تو دریاچه نه ؛ بَحر بی انتهایی
چه‌گویم‌که‌هستی؟چه‌گویم‌چه‌هایی؟
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی
میان آتش نمرود پیکرِ تو نسوخت
شبیه‌مادرمظلومه‌ات پرِ تو نسوخت
اگرچه‌از سر دوشت‌کشیده‌شد؛امّا
هزار شُکر عبای مُطهّرِ تو نسوخت
حتّی بدون صحن و گنبد هم صفا دارد
این خاک غیر از بوی غم بوی خُـدا دارد
مُشتی از آن را چند سال قبل بـو کردم
دیدم که عـطری مـثـل خاک کـربلا دارد
خون ابوتراب که بر صورتش چکید
فریاد جبرییل به گوش زمین رسید
گوشی‌نماند در همه‌ی‌شهر ؛ آن سحر
جُزاینکه‌صوت”قَدقُتِلَ‌المُرتَضی”شنید
می شود گفت سپرده ست خدا دل به علی
قـبله وقـتی شـده بـاشـد مُـتمایـل به علی
جای او مرتبه ی عالیِ جنبُ اللّهی ست
پس رسیده ست تـمامیِ فضائل به علی
غزل در اوّلین بیت خودش پژمرد و پرپر شد
همین که قافیه در دوّمین مصراع ، مادر شد
بدین علّت که او خیر کثیر و نورالأخیار است
کنارش برکت عمر علی چندین برابر شد