شعر محرم و صفر

یک طرف سرمستی و غوغای عالم گیرشان
یک طرف طومار امضاهای بی تاثیرشان

آمد محرم و همه دم گیر هیئتم
با آه و دیده ی پر نم , گیر هیئتم

زِراه آمده از خانه ی خدا برگرد
 اگر خودم به تو گفتم بیا ٬ نیا برگرد

سینه زنان حسین زمزمه بر پاکنید
ماه محرم شده یاری زهرا کنید

اگر از غربت غم های زینب با خبر باشی
 و تو در راه بی پایان اسیر همسفر باشی

هرکس که خانزاده غم واشک و ماتم است
یک ماه نه تمامی سالش محرم است

به زیر بیرقتان عشق در تب و شور است
به زیر بیرقتان هاله هایی از نور است

وقتی که پدر سه ساله اش را می دید
هفتاد و دو سر به روی نی می لرزید

امشب فقط مانده برای ما برادر
این دشت فردا می کند غوغا برادر

چه ها که با دل زینب (س) نکرده این کوفه؟
تو نی سوار و منم کوچه گرد این کوفه
چه سنگها که نشد پرت سوی محمل من

خدا کند که از این ره امیر برگردی
ز قبل آن که شوی بی سفیر برگردی

من برایت پدرم پس تو برایم پسری
چه مبارک پسری و چه مبارک پدری