شد بی ستاره حال و روز آسمانت
انگار رفته راحتی از آستانت
هر روز حبست گشت آقا فاطمیه
رفته به زهرا مادرت قد کمانت
شعر مذهبی
وقتش رسیده است که آگاهشان کنی
این خاک را عروج دهی, آسمان کنی
چل ساله می شوی که طی مدتی مدید
از عرش تا زمین خدا را جوان کنی
دوباره یک کسی مثل همیشه
غمی دارد بسی مثل همیشه
و میگوید به زیرلب که آقا
به دادم می رسی مثل همیشه
ای لهجه ات ز نغمه ی باران فصیح تر
لبخندت از تبسم گلها ملیح تر
بر موی تو نسیم بهشتی دخیل بست
یعنی ندیده از خم زلفت ضریح تر
آقا نیا اینجا کسی در فکرتان نیست
اینجا کسی دلواپس صاحب زمان نیست
زخم زبان بیچاره کرده عاشقان را
اینجا کسی با هیئتی ها مهربان نیست
دارد زمان آمدنت دیر می شود
دارد جوان سینه زنت پیر می شود
وقتی به نامه ی عملم خیره می شوی
اشک از دو دیده ی تو سرازیر می شود
خواهش نمود عقیله زهرا کهبسترش
در زیر آفتاب شود چون برادرش
گرمای ظهر و تشنگی و یاد کربلا….
روضه گرفته است در این روزآخرش
این حسین کیست که از هر محنش , عالم سوخت
قلب هر چه رُسُل از آدم و تا خاتم,سوخت
این حسین کیست که با یادِ عَطَش گفتن او
یوسف فاطمه در هر شب و روز, از غم سوخت
هنوز حال و هوایی که داشتم دارم
به سینه سوزو نوایی که داشتم دارم
برای درک حضور تو ای گل نرگس
هنوزسعی وصفایی که داشتم دارم
ما را در آسمان تولا رها کنید
در راه عشق آل پیمبر فدا کنید
کوری چشم دشمن مولای آفتاب
ما را غلام حضرت هادی صدا کنید
بایدکه به یاریش علم برداریم
ازسینه اوغصه و غم برداریم
در راه ظهور گل زهرا باید
اندازه وسع خود قدم براریم
سید مجتبی شجاع
آقا بنگر سوختن یکدله ها را
سر برده فراق تو دگر حوصله ها را
ما گم شده ی بادیه ی داغ فراقیم
در پای طلب ها بنگر آبله ها را