ای جان رضا

شد عطش غالب و از تو جگری باقی نیست
بدنت آب شد از تو اثری باقی نیست

هی نفس می زدی و تشنه زمین می خوردی
از تو ای جان رضا, بال و پری باقی نیست

این همه هلهله را آه تو پاسخگو نیست
بس کنیز آمده جای گذری باقی نیست

همسرت هم به تو و العطشت می خندد
هیچکس نیست کنارت نفری باقی نیست

تا لب بام کشیدند تو را با صورت
با چنین حال, برای تو سری باقی نیست

رضا رسول زاده