ای ماه زینب

یک اربعین مشتاق دیدارم می آیم
ای سایه ی سر ! ای کس و کارم ! می آیم
با جان و دل غم را خریدارم می آیم
باعزت و با آبرو دارم می آیم

بعد از علمدارت علمدار است زینب
شکر خدا پیروز پیکار است زینب

نه شِکوه از زندان نه فکر خانه کردم
نه التماس از مردم بیگانه کردم
با خطبه ام جنگی جوانمردانه کردم
کاری که من با زاده ی مرجانه کردم

تاریخ در عمرش به چشم خود ندیده
آغوش واکن فاتح میدان رسیده

عشق تو را به عالم و آدم ندادم
در راه تو از جان و مالم کم ندادم
اذن تعرض را به نامحرم ندادم
چادر نه خاک چادرم را هم ندادم

این شبهه را از ذهن مردم پاک کردم
هر بی حیا را زیر پایم خاک کردم

ای روشنای هر شبم ای ماه زینب
غیر از تو پایانی ندارد راه زینب
شد شهر شام و کوفه جولانگاه زینب
ای وای اگر آخر بگیرد آه زینب

راه نجاتی بعد از آن باقی نماند
روی زمین شمر و سنان باقی نماند

در دست بسته همت بسیار من بود
شکر خدا این پای خسته یار من بود
سرّی میان اشک معنادار من بود
کن فیکون کردن همیشه کار من بود

مصداق ناب نسخه پیچیدن همین است
من در رگ ام خون امیرالمومنین است

از جذر و مد چشم دریایم بگویم
از پایداری قدم هایم بگویم
از لحن تند و تیز غوغایم بگویم
از “ما رأیت الا جمیلا ” یم بگویم

از منبرم آل ابوسفیان خطر کرد
یک جمله ی من شام را زیر و زبر کرد

خواهر فقط دنبال انجام وظیفه ست
با دست بسته دشمنانت را حریف است
من سربلندم منکرت خار و خفیف است
دشمن غلط فهمیده که زینب ضعیفه ست

من نور چشم احمد مختار هستم
از وارثان حیدر کرار هستم

حالا پس از یک اربعین اینجا رسیدم
گیسو پریشان اینچنین اینجا رسیدم
دلواپس و زار و غمین اینجا رسیدم
با روضه های آتشین اینجا رسیدم

برخیز تا که روی نیلی را ببینی
برخیز تا که جای سیلی را ببینی

در زیر بار کعب نی ها پر شکسته
از لطف چوب سخت محمل سر شکسته
این دل شبیه پهلوی مادر شکسته
مانند زهرا بازوی خواهر شکسته

باور نداری ردّ چکمه بر جبین است؟
عاقبت هر که سپر باشد همین است

در قاب چشمان ترم ای دال گودال
دارد تداعی میشود جنجال گودال
حال دلم آشفته تر از حال گودال
با سم مرکب ها شدی پامال گودال

باور نمیکردم که روزی مهربانم!
پایین پایت فاتحه باید بخوانم

بار رسالت را به دوش خود کشیدم
با جان و دل درد اسارت را خریدم
منزل به منزل غارت خلخال دیدم
پای برهنه در بیابان ها دویدم

وابستگانت طعمه ی تاراج بودند
اطفال تو به چادری محتاج بودند

طاقت میاری روضه ای سنگین بخوانم
از هدیه ای در دامن خورجین بخوانم
از بزم مِی از سفره ای رنگین بخوانم
از فکر شوم دشمن بی دین بخوانم

آورده ام با خود تمام غصه ها را
باغیرتم ! شهری تماشا کرد ما را

دیگر شمار غصه هایم بی حساب است
از این همه رنج و مصیبت دل کباب است
در عمر خود یکبار زینب بی جواب است
میپرسی از طفلت اگر کنج خرابه ست

از فرط درد و داغ و غم آکنده هستم
با دست خالی آمدم شرمنده هستم

 علیرضا خاکساری