رسم کریم ها

رسم کریم هاست غم یار میخورند

در عمر خویش غصه بسیار میخورند

راز نگفته در دلشان موج میزند

از دوست زهر و طعنه ز اغیار میخورند

زیر عبا زره به تن خویش می کنند

وقت نماز خون دل زار میخورند

حتی سپاهیان و غلامان یک کریم

نان را به نرخ درهم و دینار میخورند

پایین منبرند و علی لعن میشود

خشم مدام خویش علی وار میخورند

هرشب فقط به سجده و هر روز روزه اند

یک کاسه آب لحظه ی افطار میخورند

از همسرانشان طلب آب می کنند

اما به جاش زهر شرر بار میخورند

این زهر را نه از ستم همسرانشان

این زهر را ز کوچه و دیوار میخورند

موی حسن ز غصه ی زهرا سپید شد

رسم کریم هاست غم یار میخورند

  سید پوریا هاشمی