شعر مسمط ولادت حضرت زینب (س)

عصاره ای ز گِل صبر انتخاب شده است
اثر گرفته ز روح خدا و ناب شده است
مؤنث است ولی عین بوتراب شده است
دوباره نقشه ابلیس ها خراب شده است

به حیدری پس از حیدر انتصاب شده است

فرشته پشت فرشته فضای خالی نیست
در ازدحام نشستند و جای خالی نیست
هوا پر است ز عطرو هوای خالی نیست
به نان رسید گدا, دست های خالی نیست
دعای مادر این خانه مستجاب شده است

رسید تا بشود بهترین پس از زهرا
همین بهانه شدو گشت زینت بابا
مقام دوم زن را گرفت در دنیا
شبیه او که محال است یک نفر حتی
برای هر زنی این آرزو سراب شده است

چه مادری است که اینگونه دختر آورده
چه دختری است که عکسی ز مادر آورده
سری میان سر سروران در آورده
که صبر گشته ز دستان او فرآورده
کمی ز حُسن صفاتش دوصد کتاب شده است

از اینکه عالمه ی عرش آمده پایین
عزا گرفته ملک, شاد گشته اهل زمین
طرب به روح غم وغصه خوانده یک یاسین
و خنده گوشه لب داده لم بیا و ببین
چگونه پیکر غم غرق اضطراب شده است

به احترامش از این خانه شر غم کم شد
به پای او ز ادب قد آسمان خم شد
ز نوکریش, چه سودی نصیب حاتم شد
ز هول خنده او شیشه عسل سم شد
دل حسین ز لبخند زینب آب شده است

همان زمان که خدا قصد خلقت شب کرد
دو دانگ صبر خودش را به نام زینب کرد
کسی که شاکله عشق را مرتب کرد
حیا ز هُرم حجابش مریض شد,تب کرد
حجاب هم به کنیزی او مجاب شده است

غرور کرد از این خلقتش خود ایزد
چه طعنه ها که به خورشید,روی ماهش زد
زمین به دور مدار “عقیله” می چرخد
حدود مستی ما گشته شصت ونه درصد
پیاله تا که ز لطفش پر از شراب شده است

خدا ز شیعه نگیرد شفیعه ما را
خدای عشق,علمدار هیئتی ها را
چه خوب میخرد او نوکران آقا را
ندار موقع برگشت می شود دارا
نگاه و لطف کریمانه اش حساب شده است

بزرگتر شد و مردم وقار را دیدند
زبان گشود همه ذوالفقار را دیدند
به جان دشمن دین اضطرار را دیدند
ز لحن حیدریش الفرار را دیدند
تکانده چادر خود را و انقلاب شده است

علی اکبر نازک کار