عَزادارِ حسین

هَرکَس در این دُنیا پِیِ کارِ حسین است
روزِ قیامَت جُزوِ اَنصارِ حسین است

بازارِ گِریه گَرم باشَد تا که زَهرا
دَر روضه ها اَوَّل عَزادارِ حسین است

کرب و بَلا رَفته خیالَش جَمع باشد
دَر روزِ مَحشر بینِ زُوّارِ حسین است

اَصلاً بدونِ اشک، چَشمِ کور بهتر
آن دیده ای خوب است که زارِ حسین است

هِنگامِ گریه روبروی ما نِشینَد
طوبی به چَشمی که گُهَربارِ حسین است

شَرمنده شُد حُر، که سَرافرازِ جَهان شد
قَلبِ پَشیمان، آبِرودارِ حسین است

گودال را با چِشمِ دِل صَدبار دیدیم
این سینه مَقتَل های سَیّارِ حسین است

سَربازهای زِینبیِّه رَستگارند
فرمانده ی آنها علمدارِ حسین است
 
 رضا رسول زاده