غزل در اوّلین بیت خودش پژمرد و پرپر شد
همین که قافیه در دوّمین مصراع ، مادر شد
بدین علّت که او خیر کثیر و نورالأخیار است
کنارش برکت عمر علی چندین برابر شد
کسی که کوثر قرآن شود هرگز نمی سوزد
غلط گفتند آتش دست بر دامان معجر شد
مصیبت هرچه نازل شد پس از او بر عزیزانش
شروعش از تبانی کردن دیوار با در شد
چه شبها که قنوت خویش را میخواند با یک دست
چه شبها که تماشایش بلای جان حیدر شد
نظام خانه ، بی مادر ، ز هم می پاشد و دیدیم
پس از زهرا چگونه جمعشان ، جمع مُکسَّر شد
مبر ای روضه خوان ما را به گودال پُر از نیزه
همین جا پشت این در بود که ارباب ، بی سر شد
مگو در کربلا شد بی برادر دختر زهـرا
که اوّل بار زینب در مدینه بی برادر شد
کدامین غنچه در عالم به جز دردانه ی زهرا
میان شعله ی آتش به دست میخ ، پرپر شد ؟
شبیه فاطمه ، مُجِرم به حیدردوسـتی گردید
اگر با آن قد و بالا علی اکبر هم اصغر شد
محمّد قاسمی