بخوان ز چهره ام آه دل غمین مرا
به دیده بوسی پایت ببین جبین مرا

دوباره گریه ی دوری دوباره گریه ی شرم
کشیده است روی دیده آستین مرا

دلم دیار گناه است با نگاهی باز
بیا و فتح کن ای شاه سرزمین مرا

تو نیستی و غمت مونس دلم شده است
بگیر از منِ غمدیده همنشین مرا

به جز نگاه تو که بارها امانم داد
که دفع کرده بلاهای در کمین مرا

مرا به کرب و بلا بردی اربعین اما
بیا و پای پیاده ببر مدینه مرا

محمدعلی بیابانی