شعر شهادت حضرت زهرا (س)

شبانه آسمانش خاک می شد
نه زهرا ، بلکه جانش خاک می شد

چه خاکِ آتشینی داشت زهرا
دگر روح و روانش خاک می شد

خانه تاریک شد و بر در خانه شرر است
جلوی یک زن مظلومه هزاران نفر است

کاش لولای در از سمت دگر باز شود
در اگر باز به داخل بشود دردسر است

چه شد که مجتبی دگر به جز غم و فغان نداشت؟!
چه دیده بود در گذر، تحمل بیان نداشت؟!

چه حالتی است؟! آسمان چرا به خاک می کشد؟!
رشیده ی علی که قد و قامتی کمان نداشت!

جاي خوبي هاي پيغمبر تلافي ميكند
با چهل همدست و يك لشگر تلافي ميكند

اينكه يك آيه براي فضل او نازل نشد
بي حيا با سوره ي كوثر تلافي ميكند

بعد از آنكه باز شد سمت شما در بي هوا
يك گل نشكفته شد آن لحظه پرپر بي هوا

پاره ي تن خوانده پيغمبر شما را بارها
پس زمين خورده همان لحظه پيمبر بي هوا

سه ماه درد كشيدى ، سه ماه رنجيدى
سه ماه ميشود اصلا به ما نتابيدى
سه ماه راحت و آسوده تو نخوابيدى
سه ماه ميشود اى همسرم نخنديدى

خانه ای که مادرش زخمی شده غم خانه است
باغ اگر باشد شبیه کلبه ای ویرانه است

مادر در بستر اُفتاده که حالش ناخوش است
با نگاهش، دور طفلان مثل یک پروانه است

شاهد است اینجا یقین دارم خدای ما دو تا
عالمی را ..خلق کرده مبتلای ما دو تا…

آمدم صحبت کنم با تو که پشتِ حیدری
شد زبانزد در همه دنیا …وفای ما دو تا

ما را اسير درد و غم خويشتن مكن
تنببه مان به فاصله انداختن مكن

من امدم به خيمه تو تا ببينمت
حال مرا چو حال اويس قرن مكن

سه ماه می شود این چشم ها نخوابیده ست
سه ماه شمس جمالت به من نتابیده ست
چه اتفاق کبودی ست در حضور علی
سه ماه چادرت از سر جدا نگردیده ست

صحبت از دستی که رزق خلق را می داد شد
هرکجا شدحرف از بانو به نیکی یاد شد

گردش تسبیح او افلاک را تدبیر کرد
از پرسجاده اش روح القدس ایجادشد

انگار سر دردت تورا بد خواب کرده
تب کردنت بدجور جسمت آب کرده

دیدی که گل هایت برایت گل گرفتند؟
دیدی حسن عکس شمارا قاب کرده؟