ای جانِ جانم

از عالَمِ ” ذَر ” من به دنبال تو بودم
ای جانِ جانم! ای وجودِ در وجودم!

همراهِ مادر داشتم ذکرِ ” فَرَج ” را
نام تو را اوّل ز بَطنِ او شُنودم

نذر تو کرد او زندگیّ‌ام را دقیقاً…
آن لحظه‌ای که چشم بر دنیا گشودم

بابا به من نان داد از یُمن وجودت
نان‌ها اثر کرد و برای تو سرودم

انگار، دنیا را به من دادند وقتی…
گاهی وجودِ نازنینت را ستودم

من را نباشد بهتر از این که به جز تو…
هر قصد را از فکر و از قلبم زُدودم

تاج ولایت بر سرم باشد همیشه
یاد تو باشد در سرم وقتِ سجودم

ای از همه مظلوم‌تر در بین شیعه!
با غفلتم قلب تو را نالان نمودم

سیلی بزن بر صورتم، قربانِ دستت
ارزد به یک عالَم مرا روی کبودم

گر فرش پای خود کنی من را یقیناً…
من گوی سبقت، از رقیبانم رُبودم

بود و نبودم را نباشد فرق، بی‌تو
من را بخر، با خود، ببر، بودم و نبودم!

 محمد علی نوری