عاشق

حسرت به دل , نماندم و حاجت روا شدم

حالا دوباره با غمتان , آشنا شدم

از کودکی که نامِ تو را گفت مادرم

یک دل نه صد دل , عاشق نام شما شدم

انگار , تشنه میکند این شیرِ مادری

از کودکیم , تشنه ی این روضه ها شدم

از لقمه ی حلال پدر بود , کاینچنین

مشغول گریه بر تن خون خدا شدم

دل جای غیر نیست , به من حق بده حسین

اینگونه جلدِ گنبد کرب و بلا شدم

رخت عزای تو چه میآید به نوکرت

احرام بسته , وارد سعی و صفا شدم

در روضه ها به یاد تنت گریه میکنم

من داغدارِ روضه ی یک بوریا شدم

هر جا شنیده ام که سرت روی نیزه رفت

بی اختیار گریه ی بی انتها شدم

یاد تو و عذاب تنت میکُشد مرا

دلگیرِ “سخت کوشیِ” آن بی حیا شدم

هی میکشید خنجر و میدید خواهرت

میگفت ای خدا , ز حسینم جدا شدم

پوریا باقری