مظهر رحمت خدا

مظهر رحمت خدا سلطان
هشتمین نور انما سلطان
سفره ات پهن هرکجا سلطان
السلام علیک یا سلطان

کرمت شد دلیل این اذعان
احدی نیست جز شما سلطان

بار خود نزد شاه آوردم
ذره ای اشک و آه آوردم
کوله باری گناه آوردم
بر حریمت پناه آوردم

گرچه عبدی پر از خطا هستم
زائر مشهد الرضا هستم

شده معنا کنارت آسایش
تویی آقا دلیل آرامش
با تو لازم نمی شود خواهش
گویم این را بدون آلایش…

گاهی اقرار و اعتراف رواست
” همه ی هستی ام امام رضاست “

دردمندم ، دوا نمی خواهم
من مریضم شفا نمی خواهم
حاجتی جز شما نمی خواهم
از تو غیر از تو را نمی خواهم

در کرم کار خویش را بلدی
دست خالی نمی رود احدی

معصیت های من ندیدی تو
پدرانه سویم دویدی تو
بین آغوش خود کشیدی تو
چشم بسته مرا خریدی تو

گره افتاده است در کارم
بیش از اندازه دوستت دارم

می کنی خوبِ خوب حالم مرا
راحت از دغدغه خیال مرا
بهر پرواز و قرب بال مرا …
…می دهی رزق کل سال مرا

داده هر زمان مرا امداد
بهترین جاست صحن گوهرشاد

جبرئیلی که تا سما رفته
اهل عرفان که تا خدا رفته
هر کسی تا به کربلا رفته
قبل آن مشهد الرضا رفته

اخر اقا برات دست شماست
روز محشر صراط دست شماست

ای به دردم دوا امام رضا
نظری بر گدا امام رضا
از کرم یا سخا امام رضا
ببرم کربلا امام رضا

مدد از سوی غیر تو ننگ است
من حرم لازمم دلم تنگ است
عرفان ابوالحسنی