شعر شهادت حضرت مسلم (ع)

آقای من

خدا شاهده به هر دری زدم
تا یه جور بهت خبر بدم نیای
یا اگر تقدیره که کوفه بیای
دیگه با رقیه دستکم نیای
واسه مسلمت حلالیت بگیر
خیلی شرمنده ی خواهرت شدم
نمیشه !؟ چطور ببخشم خودمٌ
باعث گریه ی مادرت شدم

نخلای علی اسیرِ عطشن
قطره آبی به شکوفه نرسه
با دلی شکسته از خدا می خوام
پایِ بچه هات به کوفه نرسه

به غم نبودن و ندیدنت
یه روزه هزار تا غم اضافه شد
به غریب کُشی که رسم کوفیاس
رسم مهمون کُشیم اضافه شد

کاری با زخم لبم نداشته باش
باز می خوام فقط تو رو صدا کنم
غصه م اینه سر دروازه میای
نتونم توی چشات نگا کنم

خُلقشون مثل قدیمه ، به سلام
یه جواب واسه ثوابم نمیدن
دینشون گمون کنم عوض شده
دیگه به قربونی آبم نمیدن

نمیرم توو بازار آهنگرا
چون سروصداش کلافم میکنه
شمرُ دیدم که داره بی حوصله
بند چکمه هاشُ محکم میکنه

سرشون شلوغه خنجر فروشا
رونقی گرفته کاروکسبشون
شنیدم ده تا حروم زاده دارن
نعلِ تازه می زنن به اسبشون

داره پشت سرِ اولاد علی
حرفایی رو که نباید… می زنه
دیگه از سنان نذار بگم برات
برق نیزه ش چشمامُ بد می زنه

 وحید قاسمی

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا