ابن الرضا

دلم بدون تو محکوم بر پریشانی است
همیشه گوشه نگاهت علاج حیرانی است

سلام حضرت ابن الرضای دوم ما
فدای تو چه قَدَر رافتت خراسانی است

تو در تمام حرم ها کنار من هستی
زیارتم همه لطفش به جامعه خوانی است

علی ِچارم ِ دین ، هر که بنده تو نشد
تمام بندگی اش کفر و نامسلمانی است

به میوه ی دلت آقا بگو که برگردد
بهار گم شده اینجا ، هوا زمستانی است

زخشکسالی و قحطی چه غم که دل بستم
به خانه ای که همیشه در آن فراوانی است

چه در کنار گدایان ، چه کاخ آن ملعون
به هر کجا که رود کار او سلیمانی است

عزیز مصر بریز اشک بر عزیز جواد
میان سامره مانده ، غریب و زندانی است

چه آمده است به یادش میان بزم شراب
هوای حضرت دریا چه قدر طوفانی است

دوشنبه ، گریه ، حسن ، سامرا مدینه شده
دوشنبه های حسن ها همیشه بارانی است

حسن به گریه فقط زیر لب بگوید شکر
که دست دیو و دد اینجا عقیق بابا نیست

محمد حسین رحیمیان