ارثیه ی مادر

اصلا خبر داری چه آمد بر سر من؟
بازیچه ی شمر و سنان شد معجر من

تو جان من بودی و بعد از رفتن تو
جانی نمانده بی گمان در پیکر من

بر نیزه ها رفتی مقام تو رفیع است
پایین بیا، یک لحظه بنشین در بر من

الگوی دختر می شود بابا مگر نه؟
مثل سرت بابا شکسته شد سر من

دستم به پهلو دست دیگر روی بازو
این درد ها ارثیه هست از مادر من

هر لحظه می خوانم تو را: بابایِ خوبم
ای کاش می گفتی تو هم: جان!دختر من

شهریارسنجری