ای دل

ای دل مگر نه خاتم ماه محرم است
باز این چه شورش است که در خلق عالم است

گر ماجرای کوفه و کرب و بلا گذشت
باز این چه نوحه وعزا و چه ماتم است

گویا طلوع کرده به شام آفتاب عشق
کاشوب در تمامی ذرات عالم است

صبح ورود شام چنان تیره بد کز آن
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است

سرهای کشتگان همه بر دوش نیزه ها
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

آن محشری که کرده به پا چوب خیزران
بی نفخ سور خاسته تا عرش اعظم است

رشک ملک خرابه نشین شد که محتشم
گفتا عزای اشرف اولاد آدم است

ویرانه و دل شب و دردانه و پدر
آری بساط عشق به خوبی فراهم است

فردا سپیده چشم در آن بزم تا گشود
بر گرد شمع دید که پروانه ای کم است

 جواد هاشمی تربت