ای مونسِ جانِ پدر

ای دُرِّ دریای گوهر
ای مونسِ جانِ پدر
زهرای ثانی هر نظر
ایران به نامت مفتخر

دستِ من و دامانِ تو
جانم بوَد قربانِ تو
وا از غمِ هجرانِ تو
روی رضا درمانِ تو

باغِ گلِ عترت تویی
ریحانه ی عصمت تویی
رزقِ مرا برکت تویی
هر دو جهان رحمت تویی

ای دختِ شاهِ عالمین
جانِ رضا عشقِ حسین
بابا برات نورِ دو عین_
گیرد عزا در کاظمین

شکرِ خدا که دشمنت
آتش نزد بر دامنت
زخمی نکرده آن تنت
معلومه جای مدفنت

با پا نزد پهلوی تو
زخمی نشد بازوی تو
معجر نرفت از روی تو
نچکیده خون از موی تو

در مشهدِ غربت رضا
آن شافیِ روز جزا
کی باشد او را این سزا
از داغِ تو گیرد عزا

 هستی محرابی